شهر بادرود از توابع استان اصفهان است که از سوی جنوب در کوهپایه‌های کرکس و از شمال به حاشیه کویر مرکزی ایران چون نگینی درخشان بر بستر پهن دشت فلات مرکزی ایران می‌درخشد.

    از نشانه های فرهنگی قدمت منطقه می توان به گویش (زبان محلی) مردم منطقه اشاره کرد که خوشبختانه سالم مانده است. گویش بادرودی که به عقیده زبان شناسان جزء زبان های بکر ایران مرکزی محسوب میشود، ریشه در زبان باستانی پهلوی اشکانی دارد (مصاحبه با فریدون جنیدی، ایرانشناس و استاد زبان های باستانی ایران) و آنرا جزء شاخه های زبان راجی قدیم دانسته اند [11]. این گویش البته در خالدآباد و سه روستای فمی، ده آباد و متین آباد با اندکی لهجه متفاوت ادا می شود.

    اکتشافات «سایت اریسمان بادرود»، مربوط به هزاره پنجم قبل از میلاد، اولین زیستگاهی که در آن کارگاههای ذوب فلزات برقرار بوده است را نشان می دهد و این بزرگترین پشتوانه مدنیت این شهر و منطقه است

     کهنسالان عقیده دارند که نام این محل، نخست شاه آباد بوده و به مرور به باد و سپس بادرود مشهور شده است، برخی نیز معتقدند نام نخستین آن بادافشان بوده است، در کتاب «تحفة الفقرا» صفاالسلطنه آمده است: «قریه باد که اسم اصلی آن بادافشان است و از قراری که می گویند شهری بوده که چهار فرسخ طول و عرض داشته است» [12]. از قدیمی ترین مآخذی که نام این مکان در آن یاد شده می توان به کتاب اعلاق النفیسه ابن رسته اصفهانی اشاره کرد که به سال290 ه.ق تالیف شده، در آن کتاب منازل بین جاده اصفهان تا ری و فواصل آنها را برشمرده است. بدین شرح که: از اصفهان تا برخوار، سه فرسخ، از برخوار تا رباط وز، هفت فرسخ، از رباط وز تا طرق، پنج فرسخ، از طرق تا اصفاهه، شش فرسخ، از اصفاهه تا دکان، پنج فرسخ، از دکان تا باد پنج فرسخ، از باد تا ابروز پنج فرسخ و ... .

   در کتاب «ترجمه محاسن اصفهان¹» در ذکر استادان متبحر در علم نحو و اعراب و فحول شعرای سخن منقّح در باب متقدمان، از ابوعبدالله بادی، ابوعلی بادی و ابوحاتم محمد حسن بادی نام برده است

    در کتاب مُعْجَمُ البُلدان یاقوت حموی نیز از باد اینگونه یاد شده است: «باذ من قری اصبهان و قیل من قری جرباذقان ینسب الیها الحسن بن سعد بن الحسن الفقیه الباذی مات بعد سنة ثلاث و ستَّمائه»؛ ترجمه «باد از آبادیهای اصفهان است و گفته شده از آبادی های گلپایگان است، حسن بن سعد بن حسن فقیه بادی که در سال 603 ه.ق درگذشت منسوب بدانجاست

    در کتاب نقاوة الآثار تالیف محمود بن هدایت الله افوشته ای از کشتار فجیع مردم باد توسط مرتضی قلی خان پُرناک اینگونه یاد شده است:

      «... القصه خان عالی شأن را چون از هیچ جا تیر اراده به هدف مقصود نرسید، از این سبب کمال دماغ خشکی به هم رسانیده، اعراض بی نهایت بر طبیعتش مستولی گشته و بعد از آنکه بعضی از توابع کاشان را غارت کرده بود متوجه ولایت نطنز شد و بعضی از قریه و مزارع آنجا را خراب کرده مردم قریه باد، که از بلوک گرمسیر نطنز است از بیم آن سپاه به بوم کنی پناه جستند و بعضی از لشکریان پی به ایشان برده آن جماعت را از جهت حصول مال، تکلیف بیرون آمدن کردند و ایشان به توهم آزارو کشتن از آن غار قبول بیرون آمدن نکردند، آخرالامر آن ظالم، چند کاه بسیار جمع آورده و در آنجا ریختند و آتش در آن زدند و موازی دویست نفر از پیر و جوان و اطفال و زنان در آن بوم کن، از کاه دود مردند.

     بعد از آن خان عالمیکان به موضع موغار که از اعمال اردستان است عبور فرموده آن قریه را نیز دریافت و از آنجا به راه بیابان متوجه اِلَکاء خود شدند. چون یک منزل از سمنان گذشت، شبی قلنجی صعب کرده، اطبّا را حاضر می ساختند اجل پیش دستی کرده بساط زندگانیش در نوردید».

  یادآور می شود که این اتفاق در زمان پادشاهی سلطان محمد پدر شاه عباس اول صفوی روی داده است.

در مجموعه ناصری² نسخه خطی، در بخش جغرافیای اصفهان و نطنز از «باد» چنین یاد کرده است:

      «باد که تا قصبه نطنز چهار فرسخ است عرض و طول اراضی آن دو فرسخ در دو فرسخ است». آب باد از رودخانه برزرود است؛ در حقیقت از دو رودخانه است یکی سمت برزرود و یکی در سمت چیمه رود، زیر قریه هنجن یکی می شود، قریب یک فرسخ زیر هنجن دو رشته قنات هم حفر شده که آب آن دو رشته قنات هم داخل رودخانه می شود و از هنجن تا باد چهار فرسخ است. تخمیناً باد، سیصد در خانه می شود. محصول شتوی جو شیرین و تریاک، صیفی جوزق (پنبه) و ماش و تنباکو. هوای آنجا گرمسیر که در فصل تابستان خیلی گرم می شود.

    خربزه، گرمک، طالبی و هندوانه بهاره از کاشان زودتر می رسد. سر راه «دارالعباد یزد» و کرمان واقع است و امامزاده ای هست مشهور به علی عباس، مساحت آن تا باد دو فرسخ است. میان ریگ واقع شده، فرزند امام موسی کاظم (ع) بسیار با معجز و کرامت است که احدی جرأت آن ندارد که در امامزاده قسم یاد کند. بعض کسان قسم خوردند، مال و جان آنها از بین رفت. برگ ابریشم هم دارد»

بخشی از مقاله مهندس سعید صالحیان

سراموزه رهگشای بادرود به عنوان بزرگترین گنجینه تاریخ وفرهنگ این شهر کهن وتاریخی محسوب می شود . خانه تاریخی رهگشای که در عهد قاجار بنا گردیده به همت فرزندان برومند این پیر فرزانه وهمسر آقای دکترمحمدرهگشای اکنون بعنوان یکی از بی نظیر ترین مجموعه موزه سرای استان اصفهان تلقی میگردد . در این خانه تاریخی بیش از 2000 قطعه شیء تاریخی از نحوه آداب وسنن مردمان حاشیه کویر بطرز بسیار زیبا ومتقارنی  چیده شده اند که با بازدید از آن دریچه ای از تاریخ وفرهنگ بادرود برروی بازدید کنندگان گشوده می شود.

دکتر محمد رهگشای وهمسرش با هزینه شخصی خود اقدام به احداث این سراموزه نموده وامروزه در ایام جشن نوروز هرروز شاهد خیل گسترده گردشگران ومسافران نوروزی برای بازدید از این خانه تازیخی می باشیم .چیدمان دهها سفره 7 سین ایرانی با تلفیق ظروف وتندیس های ایران باستان نمادی از ذوق وهنر وسلیقه این خانواده فرهیخته می باشد.

 نکته جالب این مجموعه بازدید رایگان مسافران وگردشگران وهمشهریان ازاین مجموعه زیبا می باشد.

 درود برهمت مردان پاک این سرزمین که اینچنین به عشق وطن مادری خویش دست به این اقدام زیبا وماندگار زده اند  

شهربادرود در مرکز جغرافیای ایران ودر 130 کیلومتری اصفهان-60 کیلومتری کاشان و55 کیلومتری اردستان واقع گردیده است. در سفر به بادرود از این 10 اثر تاریخی ودیدنی بازدید کنید

آستان مقدس آقاعلی عباس(ع) بادرود 

وجود بارگاه مطهر فرزندان بلافصل امام موسی ابن جعفر(ع) در بادرود وحضور خیل مشتاقانی که از سراسر کشور عزیزمان به پای بوس حضرتش مشرف می شوند که بالغ بر 3 میلیون در سال تخمین زده می شود باعث گردیده این شهر بعنوان چهارمین شهر زیارتی ایران پس از مشهد، قم وشیراز تلقی گردد .

حضرت آقاعلی عباس وشاهزاده محمد جهت دیدار با برادر بزرگوارشان حضرت امام رضا(ع) از مدینه عازم طوس بودند که پس از طی چندین شهر و روستا به کاشان و سپس بادرود آمدند. پس از 40 شبانه روز اقامت در این سرزمین و میهمان نوازی شایسته اهالی بادرود، عازم به طوس از راه کویر بودند که بدست لشگریان مأمون درکویر بادرود در 14 جمادی الاول 203 قمری شربت شهادت نوشیدند.

آستان مقدس دارای 400 باب زائرسرا و امکانات اولیه اسکان مسافرین و زائران است.معماری بسیار زیبای آستانه در قالب گچ بری، آئینه کاری و کاشیکاری بر پیکره یکی از بزرگترین گنبد مدور جهان چشم هر هنردوست عاشقی را مجذوب هنر زیبای خویش می سازد. ضریح مطهر بطرز بسیار باشکوهی احداث و آرامش معنوی خاصی را در حرم مطهر به مسافران خسته کویر می بخشد.

گرمابه نوقه بادرود  

از آثار ارزشمند دوران صفویه گرمابه نوقه بادرود می باشد که در ابتدای کوی گلستان و چند متری میدان امام حسین(ع) واقع گردیده است. این بنا که مثل تمام گرمابه های قدیمی ایران دارای تون رختکن و حوضچه های کوچک و متصل به هم می باشد دارای ویژگی معماری خاصی است. متأسفانه در سال 1356 این حمام تخریب و جزئی از مسیر کوچه قرار گرفت در سال 1379 به پیشنهاد جمعی از دوستداران میراث فرهنگی و به همت شهردار محترم وقت و مجموعه فرهنگی ارشاد اسلامی از زیر خاک شناسائی و با اعتبار سازمان گردشگری بازسازی گردید. این بنا طی تفاهم اداره میراث فرهنگی با شهرداری و شورای اسلامی شهر در حال تبدیل شدن به موزه مردم شناسی بادرود است. ساعت بازدید از حمام نوقه از 8 صبح لغایت 6 بعد ازظهر است.

سراموزه  رهگشای بادرود  

 از جلوه های معماری زیبای قاجاریه در بادرود منزل و موزه شخصی رهگشای است. این خانه قدیمی و زیبا درفاصله 300 متری میدان امام حسین(ع) و در کوی باغ جنب حسینیه اعظم واقع گردیده است. بنا در سال 1372 به همت فرزندان مرحوم رهگشای بازسازی و اکنون با وجود بیش از 2000 قطعه شیء که به همت دکتر رهگشای و همسرش جمع آوری گردیده به صورت موزه ای بسیار زیبا و منحصر بفرد مبدل گردیده است. این خانه علاوه بر موزه اشیاء تاریخی موزه ای از انواع درختان خاص این منطقه هم شمرده می‌شود. چون منزل شخصی است تأکید می‌گردد در تعطیلات نوروزی ترجیحأ بین ساعت 9 تا 11 صبح و 3 تا 5 بعد از ظهر برای بازدید از این موزه زیبا برنامه ریزی نمود. 

بادگیرمیدان امام بادرود 

تندیس زیبای بادگیر در میدان امام خمینی بادرود که نشان از معماری اصیل ایرانی در بافت منازل این سرزمین است نمادی از ستبری حاشیه نشینان کویری است. این تندیس در سال 1383 به همت شورای اسلامی و شهرداری بادرود احداث گردیده است در جوار این میدان پارک شهر قرار دارد که با برخورداری از 4 هکتار فضای سبز زیبا و چمن کاری و آلاچیق محل استراحت و سرویسهای بهداشتی و سفره خانه سنتی، فضای آرامی را برای استراحت مسافران فراهم نموده است. 

قلعه کرشاهی بادرود

ارگ زیبای کرشاهی از جمله آثار زیبا و تاریخی این منطقه است. آنچه طبق شواهد  موجود قابل اثبات است این است که این اثر در اواخر دوران قاجار توسط نائب حسین کاشی برای استفاده نظامی مورد بازسازی قرار گرفته. وجود قلعه در پهن دشت زیبای کویر و آرامش خاصی که در کوهپایه های لطیف حکمفرماست منظره ای زیبا را جلوه گر نموده است. وجود قنات آب که مظهر آن از درون قلعه نشأت گرفته و باغ و مزرعه جوار قلعه ترسیمی زیبا از تاریخ وطبیعت را جلوه گر می سازد. قلعه کاملاً با خشت خام ساخته شده و تزئینات زیبا ی برج اصلی از دور هویداست. برای دیدن این اثر بایستی مسیر خاکی 22 کیلومتری روستای متین آباد تا قلعه را پیمود. گرچه با هرنوع وسیله ای می توان به قلعه سفر کرد ولی داشتن نشانی دقیق و احیاناً راهنما در مسیر یاد شده ضروری است. 

  پرستشگاه آدینه بادرود

یکی از کهن ترین معابد مذهبی منطقه پرستشگاه(مسجد) آدینه بادرود است. این بنا  که به گفته باستانشناسان و مورخین مربوط به دوران ساسانی است دارای آثاری از آئین میتراپرستی است که بعدها پس از ورود دین مبین اسلام به ایران با ساخت محرابهای خشتی با تزئینات ساده به مسجد مبدل شده است. بنا از گستردگی عظیمی برخوردار بوده که بعدها به علت در حاشیه شهر واقع شدن و گسترش باغات انار در اطراف بنا  فقط دو ستون خشتی مستحکم از بنا به ارتفاع تقریباً 6 متر که نمودی از کنگره های طرفین معبد بوده باقی مانده است. درست در قسمت میانی پرستشگاه آثاری شبیه به حوض آجری با اشکال هندسی نامنظمی به عمق یک متر از سطح بنا وجود دارد. برای دیدن این اثر کهن می توان از مسیر خیابان امام حسین(ع) تا حسینیه پای نخل و روبروی منزل محقق الدوله به سمت کوی آدینه حرکت و از این اثر زیبا دیدن نمود. درب این اثر تاریخی در طول شبانه روز برای بازدیدکنندگان گشوده است.

سوغات بادرود 

از جمله صنایع دستی شاخص این منطقه فرش دستباف است. قالی های زیبایی که به نام کاشان شادسر در بازار جهانی شهره یافته، ماحصل دستان هنرمند زنان و دختران این سرزمین است. فرش دستباف در گذشته که از رونق اقتصادی خوبی برخوردار بود در درون هر خانه این منطقه داری از آن برپا بود اکنون هم این صنعت دستی زیبا که نقش عشق و زندگی بر آن نقش بسته در اکثر منازل این شهر با طرحها و نقشه‌های زیبایی بافته می شود.در ضمن تهیه رب انار سنتی،لبنیات بوی‍ه ماست وکشک محلی بادرود ،بستنی سنتی بادرود ،آش گوشت محلی نیز از سوغات این شهر در فصل بهار شمرده می شوند  

خانه تاریخی محقق الدوله 

این خانه زیبا و بزرگ از آثار معماری دوران قاجار است بنا کاملاً با خشت خام احداث و با گچ بری ساده وآجر و سنگ تزئین گردیده است. منزل محقق الدوله در فاصله 100 متری میدان مرکزی بادرود (امام حسین) و در خیابان امام حسین(ع)(حسینیه) واقع گردیده است. منزل از معماری بسیار زیبائی برخوردار است. دارای حیاط و سرسرای تابستانه و زمستانه و حوض بزرگ و باغ متصل به خانه است. برای بازدید از این بنا توصیه می شود بین ساعات 9 تا11 صبح و 2 تا 5 بعد از ظهر برنامه ریزی نمائید.

 کمپ گردشگری متین آباد بادرود   

این مجموعه که در روستای متین آباد در 12 کیلومتری بادرود ودر حاشیه کویر قرار داردتوسط بخش خصوصی احداث گردیده که  امکان بازدید وتفریح در قالب کویر نوردی با موتور چهار چرخ - دوچرخه سواری - شتر سواری وبیتوته در سوئیتهای سنتی وچادر برپا شده در دل کویر رابرای شما فراهم می نماید . 

ریق شق بادرود 

مجموعه تپه شنهای زیبا با نام ریگ یا ریق شق در اطراف زیارتگاه آقاعلی عباس وقسمت شرق وشمال شهر جایگاهی بسیار زیبا وآرام ودلنشین برای استراحت روح وروان است . پس از طی جاده خاکی در اطراف امامزاده به مجموعه رملهای ماسه بادی می رسیم که در میان جنگل دست کاشت تاغ سربرآورده اند . ساعتها می توان برروی این تپه های زیبا وخالص ورزش واستراحت نمود . در سفر به بادرود ساعتی از اوقات خود را در این فصل زیبا برروی رملهای شن اطراف شهر بگذرانید

ارادتمند همه ایرانیان عزیز: ذبیح الله صولتیان بادرودی

هفتا پشتو

در دل کویر وپهن دشت پاک وزلال رملهای شن،برآمدگی نا منظم خاک رس در شنهای صاف نمادی دیگر از تاریخ کهن این سرزمین را فریاد برمی آورد. در فاصله 5 کیلومتری شهر بادرودودر امتداد روستای عباس آباد منطقه ای قدیمی بنام هفتا پشتو(70 پشتو) وجود دارد. وجود پشته های خاک رس به ارتفاع 5 تا 15 متر که شمارش تعداد دقیق آنها به علت پراکندگی غیر ممکن است اما تخمین زده می شود نزدیک به 130 پشته خاک وجود داشته باشند حکایتی دیگر از تاریخ این سرزمین است .

تا پیش از این زمین شناسان وتاریخنگاران را گمان برآن بود که در زمان ایلخانیان وسلجوقیان این منطقه بعنوان قطب کشاورزی منطقه بادرود شناخته می شده واز آنجا که زمین منطقه هموار ودر یک سطح وجود داشته ،کشاورزان مجبور بودند خاکهای زمین کشاورزی را برروی هم انباشته کنند تا زمین کشاورزی گود شود وآب بر آن بنشیند .وجود رشته قنات در نزدیکی هفتاد پشتو بر این مطلب صحه میگذاشت. اما در چند ماه اخیر با حفاری غیر مجاز توسط سارقین میراث این سرزمین ، این فرضیه مردود شمرده شد. با حفاری غیرمجاز برروی یکی از بزرگترین تپه های هفتادپشتو و پیدایش خشتهای خام دوران ساسانی حکایت دیگری از تاریخ هفتاپشتو به روی زمینیان گشوده شد. وجود خشتها نشان ازآن دارد که برخی از پشته ها نه تنها خاک خالی کشاورزی نیستند بلکه بعنوان برجهای دیده بانی ویا مسکونی در 1700 سال پیش تلقی میگردیده اند . بر اثر این حفاری بخشی از یکی از صدها برج این دیوارها ومناطق مسکونی بادرود قدیم هویدا گردیده است.

نوشته وعکس:ذبیح الله صولتیان بادرودی 

منبع: وبلاگ عکسهای زیبای بادرود

قلعه کرشاهی یا گهر شاهی که در اصطلاح محلی به «قلعه کر» معروف است  در شمالی نرین نقطه بادرود ودر ابتدای حریم بخش ابوزیدآباد درا ستان ا صفهان، و نزدیک کوهی بنام  يخآب قرار گرفته و از نزديك ترين آبادي(متین آباد) 23 كيلومتر فاصله دارد. براي سفر به اين قلعه تقريبا يك روز پياده روي در پيش داريد و حتما بايد از راهنماي محلي يا نقشه هاي دقيق استفاده كنيد.واگر با وسیله نقلیه می خواهید بروید مسافت جاده خاکی نسبتأخوب متین آباد تا کرشاهی را حدود 45 دقیقه باید طی کنید.

بناي اين قلعه به پيش از اسلام باز میگردد ودژ كنوني بر ويرانه هاي قلعه قديمي بنا شده است.قلعه كرشاهي در دوره هاي مختلف از جمله پس ازحمله مغول بازسازي شده تا جلوي پيشروي دشمن كه از راه كوير قصد حمله به نواحي مركزي ايران راداشت، گرفته شود.از آن زمان به بعد هم بارها مورد استفاده حاكمان و راهزنان و حتي شورشيان قرار گرفته و آخرين بار توسط حسين كاشي  از شورشيان اواخر دوره قاجار بازسازي شده است. هنوز هم آثار گلوله هاي توپ بجا مانده از درگيري نيروهاي دولتي و شورشيان بر ديوارهاي قلعه نمايان است. مساحت اين قلعه به همراه محوطه آن 8 هزار مترمربع و تماما ازخشت ساخته شده و بعد از ارگ بم، بزرگ ترين بناي خشتي ايران محسوب مي شود.اين قلعه در زمان حمله مغو لها به عنوان پايگاهي براي مبارزه، بخوبي توانست در جنگي نابرابر چند روز مقابل يورش وحشيانه دشمن مقاومت كند. سربازاني كه زمان حمله مغولان با آنها مي جنگيدند، پس از رشاد تهاي فراوان و واردكردن تلفات سنگين به دشمن، وقتي لشكر عظيم مغول را مي بينند كه مانند مور و ملخ از هر سو مي تازند، ترجيح مي دهند از داخل قلعه به مبارزه ادامه دهند. مغو لها قلعه را محاصره میكنند ولي ساختارپيچيده قلعه، تسخير آن را دشوار كرده بود چرا كه در طراحي آن، اصول دفاعي بخوبي   پیش بيني شده بود. دور تا دور قلعه دو ديوار محكم كشيده شده و بر جهاي ديده باني كه تيراندازان در آن مستقر مي شدند كمي متمايل به بيرون ساخته شده بودتا به تمام محوطه اطراف اشراف و تسلط داشته باشند.ضمن اينكه بين ديوار دوم و ديوار اصلي قلعه، خندق و كانالي به دهانه 5 متر كنده شده كه اگر دشمن از ديوار اول و دوم مي گذشت، درخندق، زمین گير مي شد و فرصتي براي تيراندازان قلعه به وجود مي آمد تا آنان را از پاي درآورند.همچنين قلعه، 3 ديوار داشته كه ديوار اصلي بلندتر از بقيه بوده كه باقيمانده ديوار اول در ضلع شرقي هنوز پابرجاست. به هر حال مغو لها قلعه را محاصره ميكنند با اين تصور كه وقتي آب و آذوقه ساكنان آن تمام شود، تسليم خواهند شد، اما غافل از اين كه معماران و سازندگان اين شاهكار نظامي، حتي براي زمان محاصره هم پيش بيني كرد ه اند و در كوير خشك و بی آب و در چنين دشت وسيعي، قلعه را در جايي ساخته اند كه سطح زمين با سفره هاي آب زيرزميني، كمترين فاصله را دارد. به طوري كه ساكنان قلعه با كندن كمتر از 5 متر زمين به آب مي رسند. حوضي كه اكنون نيز وسط حياط قلعه به چشم مي خورد، يك و نيم متر عمق دارد و تا چند سال پيش، هميشه پر از آب بوده است. بركه و آبگيري كه در محوطه غربي وجود دارد، هنوز هم كاملا پرآب است و تشنگي مسافران كوير را برطرف ميكند.بنابراين انتخاب مكان ساخت قلعه، در حالي كه مي توانست در هر جاي ديگري از كوير ساخته شود، به نوبه خود، نشانگر درايت و دانش معماران آن است كه همين نكته مي تواند دليل مناسبي براي سفر گردشگران به اين منطقه باشد.هنگام محاصره قلعه، سربازان از تونل هاي مخفي كه از داخل به خارج كنده شده بود، شبانه به دشمن شبيخون مي زدند و تعدادي از آنان را از پاي درمي آوردند، اما سرانجام لشگر,