قلعه کرشاهی یا گهر شاهی که در اصطلاح محلی به «قلعه کر» معروف است  در شمالی نرین نقطه بادرود ودر ابتدای حریم بخش ابوزیدآباد درا ستان ا صفهان، و نزدیک کوهی بنام  يخآب قرار گرفته و از نزديك ترين آبادي(متین آباد) 23 كيلومتر فاصله دارد. براي سفر به اين قلعه تقريبا يك روز پياده روي در پيش داريد و حتما بايد از راهنماي محلي يا نقشه هاي دقيق استفاده كنيد.واگر با وسیله نقلیه می خواهید بروید مسافت جاده خاکی نسبتأخوب متین آباد تا کرشاهی را حدود 45 دقیقه باید طی کنید.

بناي اين قلعه به پيش از اسلام باز میگردد ودژ كنوني بر ويرانه هاي قلعه قديمي بنا شده است.قلعه كرشاهي در دوره هاي مختلف از جمله پس ازحمله مغول بازسازي شده تا جلوي پيشروي دشمن كه از راه كوير قصد حمله به نواحي مركزي ايران راداشت، گرفته شود.از آن زمان به بعد هم بارها مورد استفاده حاكمان و راهزنان و حتي شورشيان قرار گرفته و آخرين بار توسط حسين كاشي  از شورشيان اواخر دوره قاجار بازسازي شده است. هنوز هم آثار گلوله هاي توپ بجا مانده از درگيري نيروهاي دولتي و شورشيان بر ديوارهاي قلعه نمايان است. مساحت اين قلعه به همراه محوطه آن 8 هزار مترمربع و تماما ازخشت ساخته شده و بعد از ارگ بم، بزرگ ترين بناي خشتي ايران محسوب مي شود.اين قلعه در زمان حمله مغو لها به عنوان پايگاهي براي مبارزه، بخوبي توانست در جنگي نابرابر چند روز مقابل يورش وحشيانه دشمن مقاومت كند. سربازاني كه زمان حمله مغولان با آنها مي جنگيدند، پس از رشاد تهاي فراوان و واردكردن تلفات سنگين به دشمن، وقتي لشكر عظيم مغول را مي بينند كه مانند مور و ملخ از هر سو مي تازند، ترجيح مي دهند از داخل قلعه به مبارزه ادامه دهند. مغو لها قلعه را محاصره میكنند ولي ساختارپيچيده قلعه، تسخير آن را دشوار كرده بود چرا كه در طراحي آن، اصول دفاعي بخوبي   پیش بيني شده بود. دور تا دور قلعه دو ديوار محكم كشيده شده و بر جهاي ديده باني كه تيراندازان در آن مستقر مي شدند كمي متمايل به بيرون ساخته شده بودتا به تمام محوطه اطراف اشراف و تسلط داشته باشند.ضمن اينكه بين ديوار دوم و ديوار اصلي قلعه، خندق و كانالي به دهانه 5 متر كنده شده كه اگر دشمن از ديوار اول و دوم مي گذشت، درخندق، زمین گير مي شد و فرصتي براي تيراندازان قلعه به وجود مي آمد تا آنان را از پاي درآورند.همچنين قلعه، 3 ديوار داشته كه ديوار اصلي بلندتر از بقيه بوده كه باقيمانده ديوار اول در ضلع شرقي هنوز پابرجاست. به هر حال مغو لها قلعه را محاصره ميكنند با اين تصور كه وقتي آب و آذوقه ساكنان آن تمام شود، تسليم خواهند شد، اما غافل از اين كه معماران و سازندگان اين شاهكار نظامي، حتي براي زمان محاصره هم پيش بيني كرد ه اند و در كوير خشك و بی آب و در چنين دشت وسيعي، قلعه را در جايي ساخته اند كه سطح زمين با سفره هاي آب زيرزميني، كمترين فاصله را دارد. به طوري كه ساكنان قلعه با كندن كمتر از 5 متر زمين به آب مي رسند. حوضي كه اكنون نيز وسط حياط قلعه به چشم مي خورد، يك و نيم متر عمق دارد و تا چند سال پيش، هميشه پر از آب بوده است. بركه و آبگيري كه در محوطه غربي وجود دارد، هنوز هم كاملا پرآب است و تشنگي مسافران كوير را برطرف ميكند.بنابراين انتخاب مكان ساخت قلعه، در حالي كه مي توانست در هر جاي ديگري از كوير ساخته شود، به نوبه خود، نشانگر درايت و دانش معماران آن است كه همين نكته مي تواند دليل مناسبي براي سفر گردشگران به اين منطقه باشد.هنگام محاصره قلعه، سربازان از تونل هاي مخفي كه از داخل به خارج كنده شده بود، شبانه به دشمن شبيخون مي زدند و تعدادي از آنان را از پاي درمي آوردند، اما سرانجام لشگر,